BEN ÖĞRETMENİM
“Çiçek bahçesine, Menekþeye.. Sevgilerimle…”
Bir gün dedim: “Anne, açým!”
Koþ yavrum, durma ona!
Bir gün dedim: “Anne susuzum!”
Koþ yavrum, durma ona!
“ Ben kördüm göremezdim, topaldým yürüyemezdim…
Sezemezdim sezdim, yazamazdým yazdým”
Bir koþu ki sormayýn..
Sakýn yolumda durmayýn ….
Bazen düþer kalkarým
Bazen çarpar saklarým
Tatlý tatlý esen rüzgâr, bu koþuya þaþýrýr..
Mutlu mutlu uçan kuþ, bu koþuya þaþýrýr..
Bu delice koþma, bir pýnarda son bulur
Ýþte o pýnar ki; her þey orada olur.
Yanan dudaklar hasret giderir
Sýzlayan yaralar derman bulur
Karanlýklar aydýnlanýr…
Ýlk harf, ilk hece, ilk kelime…
Katýldýlar hayat selime.
Açýldý kapanmayacak bir çað
Örüldü kopmayacak iplerle að að
Geliyor arkanýzdan ordular dað dað…
Ben sizinle yeniden geldim dünyaya,
Aydýnlýk ufuklara..
Geceden gündüze, kötüden iyiye..
Ve gösterilen hedef ötesi uygarlýða
Ben sizinle ulaþacaðým..
Anlatýn siz durmayýn
Çanakkale’yi, Sakarya’yý, Ýnönü’yü
Çizin mavi göklere Türkiye’mi
Edirne’den Hakkari’ye,
Artvin’den Muðla’ya…
Ben doymadým, siz usanmadýnýz..
Daha anlatýn durmayýn
Taþlar dillensin, topraklar silkelensin
Desinler. “Bir büyük önder vardý..”
“Ýnsan”lýðý, insanlýðý sarardý..
Ama o da öðretmendi..
Hem de en büyük öðretmen..
Bu ne büyük yazardýr; her yerde imzasý var.
Bu ne büyük sanatkârdýr; her sergide sözü var.
Bu ne cömertlik; her iyilikte gözü var:
Bu ne kutsal cisimdir; her güzellikte özü var…
Candan öte can öðretmenim, canan öðretmenim,
Sar beni bilginle, erit ilginle..
Aydýnlat yolumu, tut elimi, yücelt yükseklere
Hoþluklu âlemlere, eriyeyim bilginle…
Anlat bana durma;
Daðda, bayýrda, tepede, çayýrda…
De ki: “Bir tarihin vardý, sorma!
Mazi de silinmez nakýþlar ki…
Yükümü söylesem dað, taþ dize gelir dinler
Bak iyi bak yavrum, ben de bir tarih inler.”
—Ben öðretmenim,
Gökte yýldýzlar gibi öðrencilerim var..
Çalýþkan, tembel, güleç, somurtkan.
Çok severim onlarý, hepsi aynýdýr gözümde
Kayýrmam onlarý sözümde..
-Ben öðretmenim..
Gözyaþlarýmý sevgiyle karar, dinmeyen yaralara sararým..
Mutlu muyum önemli deðil, mutlu etmek görevimdir..
Parolam odur ki. Ýleri! Daima ileri..
Hedef yüksek, çýta yukarý, asla dönme geri!
-Ben öðretmenim,
Savaþýrým karanlýklarla.
Düþer, kalkar, yener, yenilirim…
Yokuþlara týrmanýr, tepelerden inerim..
Ak gönüllüyüm;
Gündüzü sever, geceden nefret ederim..
En iyisi bu bitsin burada.
Kanmadýn mý?
Ýþte kitap orada!
S. Edip Yörükoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.