Kuru yaprak misali, kaldým yaðmurda selde,
Heder oldu yýllarým, çaldým savurdum yelde,
Kârýmý hesaplasam, sermayem kalmaz elde.
Tükenirken seneler, güneþ çarpmýþ kar gibi,
Mutlak ecel sarmalar, hasret kalan yar gibi.
Dünya fani ölüm hak, namým olsa bey, paþa,
Düþer bir gün bedenim, musalla denen taþa,
Hüzün veren bir döngü, mutlak gelecek baþa.
Son nefeste piþmanlýk, belki faydasýz yetmez,
Nankör nefis utanmaz, bakarsýn tövbe etmez.
Ýhlas kalbin dostudur, müfsit kaplarmýþ pasla,
Kimse olmasýn hasmýn, kendinle koþ, kýyasla,
Dal verdiðin dað çöker, yalnýz Mevlana yasla.
Kavuþmaksa Canana, korkma ölmekten asla,
Mutlak tadarsýn fakat, hasret kahreder yasla.
Amellerin makbulü, azsa da her gün yapmak,
Mâsiyetten uzak dur, felah Rabbine tapmak,
Maksat sonsuz saadet, zehir günaha sapmak.
Gönül kýrmak ne kötü, mümin beddua almaz,
Mazlum ahýndan kaçýn, çýkar yanýna kalmaz.
Gafil nefsim kalk uyan, kirden kendini pakla,
Kalbin kayar kibirden, nedamet gelmez akla,
Þeytan kötülük sunar, ecrinle alt et, hakla.
Ufak bir hayrým olsa, çok þey oldum sanýrým,
Gurur kaplar gönlümü, ben kendimi tanýrým.
Ýþledikçe her günah, insanlar bir kum koysa,
O mekan çabuk dolar, bir yýlda yer kalmazdý.
Her günde birkaç tane, yýllarca yaptým oysa,
Ömrümü hesaplasam, yer yurt taþar almazdý.
Eðer yazgým da varsa, bir gün gelecek baþa,
Ýradem de kaderden, Allah zulmetmez haþa.