en ince dalýnda aðacýn,en tepesinde durmayý denedi kuþ
havalandý sonra alçak dallara
hava aðlaktý,yortulu gökyüzü
gördüðüm çýkýntýlarda
nereye baksam bir ur vardý yapraklarda
soluklanacak bir þiir odasý aradým
içimin koridorunda
sesler homurtulu dýþarda
adamlar güz
telâþsýz,aðýr adýmlý
kimse yoklamýyor kalbini
pofur pofur sigaralar
lâf-ü-güzafda
dünya nereye gidiyor muhabbeti
ben’lik uzakta sorgudan
adým yok kendinden aþaðý
ya da yukarý, ne bileyim
sesler uzayý deliyor
-týk yok-
bazýlarý sesin bulun/a/madýðý yerde
kuruyor düzenini
patriotlar falan gýrla gidiyor
nato topraðý burasý
üstüne basa basa söylüyor bir adam
susuyor diðer adamlar
nerde oturuyoruz
nerde ayaðýmýzýn deðdiði yer
uzayda hazýr deðilken yerimiz
zaman dahil her þeyi
harcýyoruz
aðacýmýzda büyür urlar
sarar meyveyi tohumu
kim baðladý gözlerinizi beyler
nasýl bir dünyaya uyanacaðýnýzý umuyorsunuz
poponuzu kaldýrmadýðýnýz yerde
ya da parmak kaldýrdýðýnýzda
yanlýþ þeylere
kuþlar uçun
daha yukarýya,daha yukarýya
en ince uçlara konun
en büyük gezegenlere doðru çýrpýn kanatlarýnýzý
kirlendi dünya
ah þiir!
yine bulamadým odaný!
1. 12. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.