Uslu bir çiçekti çocuk
evrensel doruklarýn
uçurum kuytularýnda
mevsim üstü mavinin
büyüsüyle daðýlan
düþsel cennette.
Serpiþtirdiler
her birini naylon saksýlara
çiçek tozlarýnda.
Susuz isyanlar büyüdü
erteledikleri hýçkýrýklarýnda.
Mutluluðun kehanetiydi
masum gülüþler
çýplak yol aldý
siyanürün ucunda
iç çekiþler
yürekleri közleyen.
Kara bir balgam
aðlayan sesleri
geleceðin kursaðýnda
ayaklarýnda kaçak þehirler
yemiþ damgasýný kaderin.
Cebinden çýkardýðý
belirsizlikte iz sürüyor
geçmiþ günleri.
Dikenli tele takýlan çiçek
taþ deðil yüreðimiz
yazdýðýmýz þiirlerin
satýr arasýnda aðýrlýðýnýz
zil zurna yaðmurlar
süzülerek geçiyor
gök kuþaðýnýn kafesinden
sessizlikte çiftleþen güneþ
doðuruyor barýþý
zeytinin gölgesinde
bölüþeceðiz
kavrulmuþ yalnýzlýklarý
yýldýzlý þiirler çekecek
beyaz güvercinler
kutsal bir ruh gibi
göðe çýkacak alkýþlarýnýz...
Ferda ÖzsoY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.