Gönül bahçemdeki bem beyaz bir gül o Koparmaya kýyamam kendine has bir gönül o Koparsam benim olurdu Bilirim o zaman elbet solardý Dalýnda kalmalý hep yaþamalý…
O, dalýn bir parçasý olmayý seviyordu Bense dalda bir gül olamazdým Ne o benim, nede ben onundum O yüzden hep boynu büküktü Aðladým kökü sulansýn diye Gözyaþlarým yetmedi…
Aklýma geldi! O benim gönül bahçemdeydi Zaten hep o benim, bende onundum Sadece ondan fazlasýný beklemiþtim… Sevmek koþulsuz olmakmýþ Var olanla yetinmek…
Bana armaðan olan eþime armaðandýr…
Ýlker DOÐANAY 01/12/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
AynıGök Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.