Penceremden þavký vuran dolunay, Bakýþýnla bendimi yýkýp geçme! Küsmedin mi yýldýzýna sen hiç, sor! Kýlýç olup yürekçiðimi biçme! Bu gece efkârlýyým, sorma bir þey! Gönder yakamozlarý loþ odama, Yýldýzlar olsun misafirim, gece! Bu gecelik mihmaným ol, kal bende, Bu gece dol ýþýl ýþýl içime!
Yavaþ yavaþ uzaklaþýp kaybolma! Çekip gitme, gökyüzüm çok karanlýk, Gitme, manolyalar üþür dolunay! Yüklemesen bulutlarý, ne olur! Ne olur, yaðdýrmasan baþýma kar! -Belki son Eylül, son gazel döküþüm, Savrulan yapraðýma iç çekiþim-
Küstüðümü anlamýþ gibi bakma, Bakma bu gece ki zarýma benim! “Bülbülün çektiði dili belasý” Kulaðýmda çýnlamakta nidasý! Topu topu iki mýsra mirasý, Ýkisi de ciðerimin karasý!
Doð yeniden doð içime Mahperi, Getir o mutlu günlerimi geri! Getir, dönmesin bu an bilmeceye, Ya da savur küllerimi geceye… Düþünme üþür diye manolyalar!
Refika Doðan –Antalya 29 Eylül 2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
RefikaDoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.