kendine dönüktü yolun
çiçekler böcekler kendi yolunda
aþmak için engelleri
þaha kalkardý atlar
hýzlanýrdý köpekler, nazlý kediler
kim bilirdi kimin yolunu çiðniyor
geçiyor sýnýrýný
görürdün
bir gölgeydi yüzüm, ellerim
güneþte bir karaltý
buluttan yaðardý
ýslanýrdý insan yüzleri
yüzün
biraz bendim
biraz baþkalarý
çarlarýný çelerlerdi çenelerinin altýna
kime atarlardý adýmlarýný
çocuklar koþardý önlerinden,arkalarýndan
kimi yakalardý kadýnlarýn elleri
her zaman toydu bakýþlarý
yakalandýðýnda erkek gözlere
tökezlerlerdi
yaðmurla aralarýna çekilen perdeye
anlatýlan masal deðildi
yaþanýlan gerçek
kalýn bir camýn,duvarlarýn,kapýnýn
arkasýndaydý
hýr gürüyle gerçek yaþam
bir gül gönderirdi biri bazen
deðeri bilinmezdi
süpürür giderdi
geçmiþ zaman izleri
kim girerdi
kendinden içeri
þahane bir güz kalýrdý arkamýzda
yerde ezik kuru yapraklar
ve aðaçta sallanan
dirençli bir kaç yaprak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.