Simsiyah bir hayatta bembeyaz satýrdýk biz Uçlarýmýzdan ayrýlýrken Tüm ortamýzla birleþmiþtik Simsiyah zamanlarý beyaza boyayacaktýk Ama yetmedi gücümüz Her ne kadar temiz duygularla bunu dilesek de Siyahtý altý dünyanýn Yerinden oynatsak Kiri kalacaktý gittiðinde býraktýðý izlerde
Bembeyaz satýrlarýmla gelmiþtim sana Bastýðýmýz yerlerin toprak olduðunu unutarak Ve topraða o kadar günah karýþtý ki Bastýðýmýz yer günah oldu Ýstesek de silemeyiz artýk üzerimize bulaþan hatýralarý da Kötülükleri de. O kadar iyi olamayýz artýk Biz siyahýn içindeki beyazdýk Etrafýmýz siyahken bu kadar beyaz kalamazdýk
Kalýrsak eðer Dünyanýn gözleri kamaþýrdý Her günah kendi çukurunda boðulurdu
Kalabilsek siyah gecede beyaz kalýrdýk Gölgelerimiz vururken soðuk duvarlara Beyaz deðildik En karanlýk gecedir çünkü Beyaz olabilsek geceleri parlardýk Göz önüne düþerdik Her rüyadan sonra O zaman da kabuslar düþerdi peþimize Ve biz ilk bulduðumuz pencereden atlardýk Yine karanlýða En karanlýk sokaða
Beyaz kalmamýza izin verselerdi eðer O zaman ayrýlabilirdik herkesten ve her þeyden Ayrý olabilseydik eðer O zaman yalnýz kalýrdýk bu yolda Ýçimizin beyazý kimsenin de umurunda deðildi Ve bizimde umurumuzda deðildi Kimlerin siyah olduðu
***
Gözlerime sýðmayýp taþan hüzünler birikti Göz kenarlarýmdan yanaklarýma kadar
Ýzin verselerdi aðlamama Dýþa akýtmamý içimi Belki de temizleyebilirdim bu siyah dünyayý Belki beyazlaþtýrabilirdim Beyazlaþtýramazsam eðer Kan dolardý avuçlarýma Önce kendimden baþlardým kýrmýzýya Bir nokta kalana kadar kendimi Býrakýrdým kýrmýzýmý
Gidenlerin ayak izleri kirletirken gözyaþlarýmý Her giden katildi yüreðimde Geriye bir þey kalmýyordu benden Kendime yabancýlaþtým Ýçim sýðmadý dýþýma Dýþým küçülürken Ýçimde çoðaldým
Suyu þeffaf bilirdik oysa Su da karanlýkta siyahtý Bilemezdik ki karanlýk sulara býraktýðýmýzý yüzümüzü Bilemezdik karanlýkta yasak ruhlarýn hortladýðýný
Az kullanýlmýþ yüzümün yasaklý misafirleri Bilemezdiniz Size bakarken sizi düþünmediðimi Bu gözlerimin yüzüme ihanetiydi Ve ilk defa bir ihanet haklýydý gözlerimde
Ýhanetlerin içinde sarýp sarmaladýðým ya/saklý sevdam Sen sadece geceleri düþerken düþlerime Ne kadar biz’dik? Sen sadece geceleri severken beni Karanlýktan aydýnlýða nasýl çýkabilirdik?
Yüzümüzün yarýsý karanlýktaysa Ve yüzümüz gülerken Ýçimiz aðlýyorsa Beyaz kalamayýz Kendimize bile yalan söylerken
Siyahýz iþte Ýtiraf edemesek de Her zaman bir karanlýk nokta Yiyip bitiriyor fare gibi tüm beyazlýðý Ve siyahýn olmadýðý bir yer yok artýk
Yirmi Sekiz Kasým Ýki Bin On Ýki 11 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.