Önce benimle çekip git bu þehirden Önce beraber terkedelim bazý þeyleri, Sonra toparlanmak için geliriz geri... El ele,her zaman olduðu gibi; Olmasý gerektiði gibi...
Milyonlarca hayal kurarýz Milyonlarca þiir yazarýz, Fakat bir tanedir hakikat olan Bir þarký söylenir yumarýz gözlerimizi Ýçimizde dev gibi bir aþk ile, Zaman gözlerimizde gece, Yüreðimizde gündüz, Günlerden;yanýmda sen...
Ayrýlýk sonrasý onlarca kitaba vurarsýn kendini, Bazýlarý içer, Sonra bazýlarý unutur, Unutmak için tekrar tekrar hatýrlayanlar vardýr Ve aramýzda kalsýn; Herkes gider... Ýçen de gider, Unutanda gider, Kitap okuyanda... Þehirler bazen neden boþ kalýyor sanýyorsun Bu tenha sokaklarda kaç sevgili öldü? Senin yaþýn kadar yaþayan var mýdýr aþký? Söyle hangi yürek söndürmeye yeter yangýnýný? Hangi düþ kýrýlmadan çýkmýþtýr düzlüðe? Susalým,susmak düþer bizlere...
’Kimi sevmesen sevesim gelir, Bu yüzden seviyorum kendimi...’
Sosyal Medyada Paylaşın:
neptün. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.