MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Dümdüz
Kıpkırmızı

Dümdüz



Bundan böyle söyleyemediklerimi dümdüz yazýyorum

Gecelerim sabaha kadar açýk
Yalnýzlýðýmýn önünü ilikliyorum.
Bir düþ kuruyorum uçan kuþlarýn konduðu penceremden
Bir dua tutturuyorum kuþun ayaðýna
Gökyüzüne ulaþtýrsýn, meleklere okutsun diye

Söyleyemediklerimi dümdüz geçeceðim bundan böyle
Yazýlmýþ gibi
Yazýlmayacak gibi
Atlayacaðým kuramadýðým cümlelerin üzerinden

Etrafýma sýzmadan kelimelerim
Dümdüz yaþayacaðým
Bir çizgi çizeceðim çevreme ekvator gibi
Yaklaþtýrmayacaðým kimseyi kendime
Yaklaþýrlarsa kelimelerimden esir alýrlar beni
Bir ömür hapse týkarlar

Askerlerin yaptýðý geçiþ gibi olacak gitmelerim
Saðýma soluma bakmadan dümdüz gideceðim
En önde minik bir kýz çocuðu elinde bayrak
Yürüyen büyük askerlere özeneceðim
Gideceðim. Elimde bayrak yerine bavul
Dümdüz bir çizgiden geçerken gideceðim
Etrafýma sýzmadan
Karýþmadan
Akmadan baþka denizlere bulanmadan

Her bulaþtýðýmda biraz daha kirlenir limanlarým bilirim
Kimse göremeyecek beni bundan böyle
Ancak bayramlarda çýkarým ortaya
Her gece hortlayan hayallerimi de doldurdum valizime
Düzleþtirdim saçlarýmý hayallerimle birlikte

Uygun adým bundan böyle her yol
Duraklamak yok
Rahatlamak da yok, nefesi tutup yürümek
Hep yürümek var
Ýleri marþ her adýmým bundan böyle

Yazamadýklarýmýn üzerini çizip de geçeceðim
Dümdüz bir yol yürümeyi düþlediðim
Kendime yeni, baþka bir ben gerek
Her terk ediþ tekrar etmemeli nöbeti
Her gidiþ ayný olmamalý

Ýmgesi kýrýk þiirlerime
Baþka bir þair gerek
Ve bu dünyaya hiç ölmeyen peygamberler gerek
Dirilmeyen umutlar varken her yolun sonunda
Doðmayan umutlarýn sancýsýyla kývranýyorum

Kafiye istemez bu saatten sonra þiire
Dümdüz anlatmak isterim yokluðunu
Alengirli bir nöbet her gece
Sabaha kadar dillenir yokluðunun masalý

Dümdüz anlatýyorum iþte bu yokluðu ve yolculuðu
Dümdüz gidiyorum bu yoldan; ait olmadýðým zamanlara
Yolda rastladýðým hayat oyun parký
Ben o parkýn içindeki battaniyesiz misafir
Hiç çocuk olamayacaðým bir parkta
Her çocuk akþam olunca eve gider çünkü
Parkýn nöbeti
Gece yokluðunun kabusu

Dümdüz zaman her gece
Þiirler kafiyesiz gece



Yirmi Bir Kasým Ýki Bin On Ýki 15 20
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.