İsyanımın Suskun Gezgini

Güneþin kýzýllýðýnda
açýyor militan çiçekleri
dilenci düþlerim süslüyor çölleri
ellerimin vahasýnda .

"Yusuf’un" gömleði
ölülerin suskunluðu
hüzzam oluyor
çürüyor sevda giysileri
aþamadýðým uçurumlar
azarlýyor kaderimi.

Derin bir ses var gözlerimde
bin yýllýk titrek yalnýzlýðýmýn
yatýlýsý coðrafyasýz bakýþlar
sürünüyor karanlýk tÜnellerde
avuçlarýmda yanýyor.

Aþamadýðým uçurumlar
kaplamýþ yüreðimi buzullar
geç soðuyor feryatlar
gecenin esneyen aðzýnda
boynumu büküyor sözler.

Karanlýklar derin
dönemiyorum güneþe
yoruyor nargile horultusu geceyi
yaslanýyor güvercinin göðsüne
fesleðen hüzünlü
günlerin kadavralarý.

Eziliyorken zamanýn tekerleðinde
tüm çalýnmýþ çiçekler
bohçaladým þiirlerimi
ayýrdým ruhumu bedenden
daha yürümeyi öðrenmeden
kalktým sana geldim.

Uyuyordun masal dünyasýnda
kanatlandý nefesim
yitik türkülerin aðýtlarýnda...

Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın: