Fýrtýna dindi esmiyor artýk benden yana yel, Yaðan kar deðildi ama þimdi belki asýl sel… Almýyor aklým almýyor apansýz gidiþleri, Bilmem bana mý sýkýlý en azýlý diþleri!
Dokunmuyorum düþlere, can yakar caným yakar, Özlesem de gülüþleri hep uzaðýmdan bakar. Þirin için daðý delen nice Ferhatlar gördüm, Göremediðim seni ben içime kat kat ördüm.
Yakmaz iken yana yana acýttým ben içimi, Kadehime dolu yaðdý bir yudumdu içimi... Hayat bana da öðretti kendimi ýsýtmayý, Sana raðmen sensiz yendim bu hummalý sýtmayý.
Yusuf oldum görünmedim çok zaman kuyularda, Kopardýn iplerimi bu ýssýz dipsiz sularda. Bir sen deðildin deliren, Mecnun’ mu her deliren? Akýl dediðin nedir ki, yürektir ona fren.
Saysam aklarý saçýmda burdan köye yol olur, Gide gele “sarý gelin” bu garibe zûl olur. Girmiþsem tahta içine nefes alsam ne çare, Battý ufkumda güneþim ah, dirilsem ne çare!