bombalar fýrlatýlýyor
ateþ alýyor heryer
bir yerde aðaçlar,binalar
bir yerde araçlar,insanlar
bir kadýn yaralý
hýzla sedyeyle taþýnýyor
bu ateþin içinden.
bir çocuk yaralý
babasýnýn kucaðýnda
uzaklaþtýrýlýyor
cehennemin arasýndan
denizden,havadan
saldýrýyorlar Gazze’ye,
emperyalizim canavarlarý
seyrediyor
o uygar,özgür dünya
kotardýklarý yýkýntýyý
bir sigara dumaný ulaþýyor belki
dudaklarýnýn arasýndan
doðunun yangýnýna
doðu yaðmalanýlacak
kocaman bir pazar
düzeltiyorlar eðri kravatlarýný
zafer iþareti yapýyorlar
çizmeleri kanlý askerlerine
Gazze’de sýçrayarak uyanýyor bebeler
anneleri týkýyor kulaklarýný
çaresiz babalar
bir yaralý baþýnda
on bir aylýk bebeðiyle ölen anne
sesleniyor:
ey dünya neden öldük
bebem kesilmemiþti bile daha memeden
göðsüm sütle gömüldüm
kazanlarýný ülkemize kurdular
insan yiyen yamyamlar!..
15. 11. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.