I
mecnun çöllerinde baþlar maþuða hicret
tufana uðrar dide-i yâr-ý câný
mah yüzünü çevirir kâlu belâya
bu ateþ ebr-i nisân kül eder zulâli
izhara düþürür göðün ucundan
çoðalmaz cümle ervâh nihâldir gayrý
nâzâ çeker kendini hallâc-ý mansur
hâk ile yeksân olur, þems içredir melâl
çýðlýðý özüdür sema’yý sarsar
düþü ki yelken deðil zambaklar açar
sûr bilmez eser zaman devr-i hazandýr
II
ahdetmiþ bir kere ödenecek diet
sunaðý okþamaya baþlamýþtýr bulut
tenhalarý tutmuþtur vahþi ve duru
bir goncayý üþüten kar’ýn kokusu
göðsünü daðladýkça bade buðusu
ab-ý hayat köpüðü ukbâya düþer
III
dârâ çekilir beden rûh ise büryân
felekte nâçâr kalýr âh-ü zâr eder
gezer durur bi-mecâl asr-ý âhiri
IV
azap ezâ dergahýnda düçâr olanda
Aþýðý arayan züleyhalara kopar vâveylâ
kaht-ý ricâl devrânýndan döne döne
menzile dek yusufçuklar dökülür yere