Gel;
bana en yaðmur gülüþünle
tüyleri uyandýrýlmayý bekleyen baþýmdan
bu aciz beynim bulutlanmadan
kara yelin öfkesine yumak olmadan
tut, götür ellerimden:
Sana;
yaþam uçlarý içre açan mimoza dedim
su verdim dudaðýmdaki çatlaða
ýrmaklar gibi gönlüme akýp
iksir etkisi yaptý
kalbimde çoðalan ceraðý kurudu:
Susadým;
tükenmek bilmeyen hakikatim, denizim;
isminin gezdiði okyanuslarý arþýnlýyorum
nefretin sevgin ile karýþmýþ bir hayal gibi
keyifle vuruyor çehreme meçhûl akýbet
boðulmuþ kýyýya vurmuþ köpükleri içiyorum:
Ve;
týð-ý müjgân uykularým geceler çok kýsa
içinde kaldým unutuldum saydam rüyalarýn
bu yüzden avcý býçaðýndan keskin bu özlem
sabreyleyip her dem saklambaç oynuyorum:
Sen;
redifler içinde muhabbetteyken kadýným
sensizlikle cebelleþiyorum þiirlerin maviliðinde
bu yüzden þefkatle sevgi büyüttüm saklý bahçemde
gül kurusu kokan gönlüm býçkýlaþmadan önce:
Geldiðinde;
safran sarýsý küheylan gezinecek vücudumda
kanat kanat daðýlacak geri dönüþ sisi
anaforlar bitecek baðrým üzre kaburgamda
çýrpýnarak koynuma aldýðým ay düþecek
küçücük bir iz býrakmadan:
Ateþten;
geceyi yýrtan kapkara ihtilâl gibi belirecek azrail
önümde dolaþýp ’mezopotamyamý bölecek ortadan’
nefesimi kesen nergis yangýsýyla düþeceðim topraða
kendimden uzaklaþtýkça fiþeklenecek ýslýk sesi
yalnýzlýðýma varlýðýný fýsýldayacak elif hoyrat zamandan:
Su;
diye baþladýðým þiirler bilinçaltýnda senle bittiðinden
can evimden sökülüp okyanusa atýlýyor (s)/(g)özlerim
ürkünç ve þekilsiz marmaranýn gýrtlaðýnda zaman
yüzeyinde kadraný titriyordu saatin anýmsýyorum:
Ýçerim;
gizemle kavrulsa hayaline aþkla vurulurum
hudutsuz mühlet veririm sarmaþýk gönlüme
yerlere dökülür aðaran umutlarým:
Bil ki;
yazgý deðil yokluðunu perdeleyen bu tufan
yenilgiyle sonlanmaz talihimiz artýk
yüreðimde duraksar bütün sýrlý dönüþler