dün baþka bugün baþka olanlar
üstünüze üþüþeni bilmiyorum
lâkin; cinnin insin ruhunuza
bölünsün parça pinçik etiniz kemiðiniz
kapýkulu olmak yormaz mý sizi!
anlamýyorum ki;
kývýlcýmlar taþýyor yüreðinizden
savruluyor benliðiniz toz bulutunda
bu yüzden ne evet ne hayýrsýnýz
insanlýk pýnarýndan yoksun
kerem barýnaðýna baþsýz sürünür
kem bakýþlarýnýz vefa savaþýný baþlatýr
son çýrpýnýþlara gebe kalbiniz -gülene gölgelik-
doyumsuz yarasalar gibi içtiðiniz kan
þerha þerha boþalýyor kara bulutlardan
kýnalý umutlarýn üstünde açan çiçekleri solduruyor
arzular meþheri; yaðmalanýyor ezel ebed arasý
dost olmaya kilitlenmiþ insanlar terkediliþe adanmýþ
güneþin sarýsý maðrur sýr alemi her yer
aðýr aðýr korkularla geliyor bahar
göklerden adanmýþ güzel sözler kazýnýrken
yaþamak isyan olmuþ hayata
kanat vurur azrâil -insan zeval gidiþe-
tebessüm peçesidir insanýn o an havalanýr uçar
biliriz fânidir gölge yeþerir gün ortasý ebediyete
yürüsek de cehennemin baþþehrine
düþecek münafýk yüzlü insanlar üstümüze
þehrayin olacak hayat bu yüzden
hazan gidecek bir gönül gecesinden!
insan düþecek anýlarýn ortasýna -yaralý-
ölüm ses getirecek aydýnlýk simasýna
muþtulanacak zaman silinecek anýlar
silinecek dünya gözlerden
yürü durma insan;
sonsuz bakýþlarda umut dalgasýyýz biz