BENİM EVİM
Bir ev ki,beli bükülmüþ zamandan.
Bu,çamur sivalý ev,benim evim.
Su akýyor iplik iplik tavandan.
Bu,dünü boyalý ev,benim evim.
Üzeri toprak,dökülür,toz,saman.
Süpür odayý,temizle durmadan .
Ne âlâ,güneþi gördünse bir an.
Bu ,çile yuvalý ev,benim evim.
Üste kedi yürürse ,kulak sezer .
Gâh oturur konu-komþu , gâh gezer.
Çobaný sabah akþam alaf dizer.
Bu, derdi cývalý ev , benim evim.
Demek çilem burda ,böyle dolacak.
En güzel yýllarým,viran olacak.
Çök baþýma,sebep var mý kalacak ?
Ey hicran döþeli ev,benim evim.
20.10.1979 Þenkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.