ÖZLEM

Kor gibi acýsýný,yok etmek için halin,
Açtý penceresini,o efsunlu hayalin.

Baktý katlý yorgana,ne bir saç,ne bir koku.
Aradý duvarlarda,maziden kalan yoku.

Þavký vurdu yüzüne,akseden bir cemalin.
Koþup sarýldý,kalan parçasýyla mecalin

Düne olan hasreti,öyle ulu ve yüksek
Hop hop etti yüreði,oynuyor gibi seksek

Zaman bir örtü gibi,kalýnlaþan perdeden.
Sislere gömülüyor ,yaþanmýþlarla beden .

Yalnýzlýk bu alemde, baki ,en kuytu köþe.
Yudum yudum içilmiþ ,içi boþalmýþ þiþe.

Günler çile yumaðý,gönül kalýnca naçar,
Geçsin diye,bir tespih gibi çekti aþikar.

Hançeri saplanýnca,yüreðine sükutun,
Uçup gitti anýnda,emaresi takatin.

Sanki tavan alçaldý ,daraldý koca dünya,
Kapýyý çaldý,geldi eza üstüne eza .

Oturdu boþ sedire,dolu dolu gözleri.
Atlattý bin badire,dünün tatlý sözleri

Tevekkül ve tevazu ,bilinmeyen giz’li ses.
Tutku dolu feryadý ,cýlýz çýkan bir nefes.

Yumulan gözleriyle,göründü baþka alem,
Daldý anýn içine, dudaklarýnda sitem.

Yusuf ATALAR
Kasým 2004 Adapazarý (Çaðdaþ Ekin Dergisi sayý 2 sayfa27
ocak 2006)


Sosyal Medyada Paylaşın: