PERDELER

PERDELER

Biliyorum, birþeyler olmakta.
Dünün dirileri,
Ya bitap,
Ya kaybolmakta.
Biliyorum, bir þeyler olmakta.
Yarýn bir muamma.
Dün geçmiþ,bugün, geçiyor.
Nereye gidiyor ,nerdeler,
Göremiyorum.
Duvar gibi perdeler.

Gözümü kapasam ,görüyorum.
Kulaklarýmý týkasam ,duyuyorum
Dünü ve öteyi
Yaþýyor gibiyim.
Sanki biraz ötemdeler
Bir dokunabilsem.
Perdeler ,
Ah, þu perdeler

Ýþte yine can, canan
Bir giden bin yanan
Sözün bittiði yer,
Oysa ,söylenecek çok þey var,
Elimi tutuþundan,
Avucunun içine alýþýndan belli.
Göz yaþlarý iniyor sessizce.
Medet mi arýyor, yoksa niyaz mý?
Artýk, taþýnmýyor bir yük olan beden,
Uzaðý yakýn etmiþ,
Zaman, eritmiþ potasýnda,
Bir an’a sýðdýrmýþ ömrü
Konuþmak,
Daðý kaldýrmakla eþ,
Nefes ,
Ne çetin bir iþ?
Yetebilse,
Belli ki, söylenecek çok þey var.
Oysa duyulacak yerdeler.
Bilmem,neden, nasýl bir engel
Perdeler, perdeler…

Her þey ortada
Hemen yanýmda,madde,mana
Yanmýþ,kül olmuþ kin,kibir.
Ömre çizik atýyor zaman
Bu tükeniþ,
Kaný dondurur,ruhu deler,
Çatlar kafatasý.
Akýl, kudret,mantýk nerdeler
Ýþte kitap,iþte özet,
Gücün yeterse oku,
Ýzin verirse perdeler.

Yusuf ATALAR
29.04.2007 Trabzon

(þiir antolojisi sayfa 111)


Sosyal Medyada Paylaşın: