İkilem

Ne ki bu küsüp susmalar
neye yarar dilindeki kördüðüm,
benimle aþýk atýlmaz be güzelim
kolay bozulmaz ayazla piþmiþ yürek;
istersem havadaki yaðmur tanelerinin sesini dinlerim
bastýðýn topraðýn inleyiþini duyarým her adýmýnda
saçlarýna deðen rüzgârý bulur koklarým
baktýðýn her yeri arýþýnlarým gözlerimle.

Dilersem tanrýçalarýn tanrýsý olurum
hükmederim bütün denizlere,
su perilerinden harem kurar
her dalgadan hesap sorarým;
istersem fýrlatma bir fýrtýna olurum ýssýz gecelerde
bir nefeste açarým pencereni
girerim koynuna uyandýrmadan
gezerim teninde ýlýk bir rüzgâr gibi.

Savaþ
yokluk
yalan
tecavüz
ihanet...
Olmaz böyle
yeni bir dünya kurmam gerekecek senin için,
ne daðlardaki yeþilin anlamý kaldý
ne de aþkýn tadý
sen baþka renk seç;
biliyorsun mahallelim,
mavi çoktan bozuldu
güllerin kýrmýzýsý soldu sen görmesen de
deðiþmeli þu gri geceler
deniz ay sarýsý
nar yarýsý olmalý gökyüzü
göller pembeye düþmeli senin için.

Senindir bu yeni dünya,
istersen yýk bir sözünle
istersen yak;
ama ne olur
bir gülün külünü esirgeme
bir de adýný mezarýma býrak!

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: