Sarı”SON”bahar

Yoldayým…
Ne vakit çýktým unuttum,
Ne zaman varýrým bilmiyorum.

Yoldayým…
Nereye, ne için?
Kime, kimlere gidiyorum?
Düþünmüyorum…

Yoldayým…
Yüküm, yaþanmýþlýklardan yükünü almýþ yüreðim.
Aðýr mý aðýr …
Ve aðýr mý aðýr ilerleyebiliyorum.

Yoldayým…
Tepeler aþýlýyor,
Irmaklar geçiliyor da;
Ýçimdeki engelleri aþamýyorum.

Yoldayým…
Soluklanmak yok besbelli aceleye gidiþim,
Acýkmýyor,susamýyorum demek ki…
Ya da suskun bir oruçtayým.

Yoldayým…
Az kaldý görüyorum…
Ama her adýmda uzuyor mesafe varamýyorum.
Düþ mü bu yoksa rüyada mýyým?

Yoldayým…
Çok uzaklara gittim sandýðým,
Ama bu yol bir arpa boyunu aþmamýþ.
Yine çýkýþ noktamda, kapýndayým.

Yoldayým…
Son bir adým, son bir nefes…
Yýkýldý içimdeki engeller açýldý kafes,
Dur de durayým artýk, ol de olayým…

Yoldayým…
Ne vakit çýktým unuttum,
Ne zaman varýrým bilmiyorum.
Bildiðim, sarý”SON”bahar suskunluðunda ölüyorum. 02 Ksm’12-RG

Sosyal Medyada Paylaşın:

Bahçevan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AYRILIK ŞİİRİ Gün Bugündür …Ömer Halisdemir’e…Halisane… UMUDA YOLCULUK Gözyaşımsın Annem… ERKEKLER DE AĞLAR Sensizlik Yok Anne… Dost… Sevdim… Unutmak Yalan