yaðmur bedduadan nasipsiz
cem’i cümle çiçek
deminde ýslak
hamd-ü senâya doygun
mutlu sýklâmen zehri saf su
oluk oluk akmakta
yakýþýyor rengi
soluk benize
gün pespembe
gölgeli bakýyor güneþ
aðaç altýndan çýkýp
eðik dallarýný kaldýrýyor
doðruluyor beyaz müge
doyumsuz güzelliðiyle
sarýsýna çaðýrýrken
yer açýyor baþýnda
adýný soruyor kuþlara
ipucu
davul zurna
cevap orkestrada þakýyorlar hep bir aðýzdan
düðün çiçeði
düðün çiçeði
düðün çiçeði
sýnýrsýz eðlence
çiðdem ayaklanýp
katýlýyor cümbüþe
öldürmüyor
bulunmuþ ilacý
mor libasý üzerinde
halay baþý, mendil elinde
bir türkü dilinde
bugün cumartesi
ve yine
hepsinin
zehri
yerli
yerinde.