hadi
hayallerin düþlerine gidiyoruz
elimizde kýrk akça saðmanlarý
yüreðimiz satýn alýnamayan uçsuz denizin kollarý
gölgelerimize takýlan
ellerin aykýrýlýðý hiç
dalgakýran sandalyelerde
kulaç atýyoruz devrilmezliðe
ruhlarýmýz ayrýlýðýn sularýnda
dokunuyor içselliðimize
ve birden
týrnaklanýyor kýyýlar hem de aþkýn bilinmezliðine
büyülere kapýlan
ýslak düþ artýklarý birikiyorken gamzelerimizde
yabancý oluyor ruhumuz
rimel artýklarý gibi bedenimizde
ölüyoruz
hem de
hayaller deðerken deniz güllerimize
ey kendim
aklýmýn erdiði yerde yok oluyor
kayalýklarýn gizlediði gazelin eteðindeki o mezar taþlarý..
...