Yüzyýllardýr tutkuyla bekledi millet “onu”
Yirmi dokuz ekimde geldi zilletin sonu
Kendine güvenmeyen dillendirirken “manda”
Ya okyanus ötesi ya da Ýngiltere’ye
Mustafa Kemal dedi; “bende ise kumanda
Vuruþurum, düþürmem, milleti cendereye”
Birçok insanda varken umutsuzluk, acziyet
Gülüp eðlendik o gün, bayramdý cumhuriyet
Yaþandý zorlu yýllar aç, susuz ve de yaya
Çanakkale’de, çokça, ders verdik biz dünyaya
Ülkemin her sathýnda; Anadolu, Rumeli
Müdafa-i Hukuktu, ilk adý birleþmenin
Trakyalý, Doðulu, Karadeniz, Egeli
Koþtular cephelere, çünkü özgürleþmenin
Tek yolu savaþmaktý. Kolay deðil hürriyet
O yüzden bize düðün, bayramdý cumhuriyet
Tarihe açýkgözle bakan görür çok evvel
Karadan ve denizden saldýrmýþ yedi düvel
“Hasta adam” diyerek. Emperyalist pay ister
Kabarmýþ iþtihayla bu geniþ coðrafyadan
Madenleri almaya uzaktan gelmiþ mister
Toslayýp ders almaya bu sarsýlmaz kayadan
Ve millet beslemeden mazluma kötü niyet
Savaþarak aldý ün; bayramdý cumhuriyet
***
Duymayanlar vatana aþk ile aidiyet
Söz verip tutmak için göstermezken ciddiyet
Ýstanbul kuþatýldý. Ýçten, dýþtan tüccarlar
Gecelerde, baloda pay ederken ülkeyi
Cephede aþ, ekmek yok; onlar bolca harcarlar
Kemal Paþa kararlý, ilan etti ilkeyi:
Ya istiklal ya ölüm; Hedefiniz Akdeniz
Ýleri! Evlatlarým. Çocuðunuz, dedeniz
Dua eder sizlere. Þimdi, tarihe kanla
Destan yazacaksýnýz; sýnav verirken canla
Ýmaný saðlam millet ödedi canla diyet
Onun için bu halka ikramdý cumhuriyet