Çatlak Öfke

Gözlerim kayýp bir bilinmezliðin izinde.
Bak bu gördüðün ben deðilim.
Aslýnda benim de, dahasý da var.
Dýþýmda Charlie Chaplin gülüþü; içimde ölen bir adam var.

Bir itin kasýðýndaki pire kadar yorgunum.
Üzgün müyüm?
Kýzgýn mý?
Sana ne?

Yýllarca bekletildikten sonra, gelmeyiþinin ardýndan susuþum,
Ellerimin soðumasý, kalbime can kýrýklarýnýn batmasý ile ifadesizleþen yüz hatlarým…
Paranoyaklýðýný duyurdu.
Ýçimdeki tapýnýlasý melek öldü...
Sonra...
Sonrasýný, bilmiyorum anam!

Boþ ver bu günü
Þakaðýma dayadýðým dünlerim var,
Þafaðýnda tek kurþunla kendimi vurduðum.

Þarkýlar, þehirler ve masallar...
Ha birde mavi...
Mavi mavi mas mavi...
Nefesinin titremelerinde ‘kanýrta kanýrta kandýrdýn beni.
Özlediðim ne varsa hepsini yoktan sayýp, gözlerimin kuytusunda masal anlatýn bana.
Bir varmýþ, bir yokmuþ; sonra bir adam yok olmuþ.

Yahu -seni aþk belledikçe acýlarýma ‘çýðýr açtýn kadýn!
Göklerin ‘çýldýrýþýnda düþtüm gözyaþlarýnýn üzerine.
Oysa yalnýzca ihtilaliydim bu aþkýn, hep intihara sürüklendim.
Ama ölmedim.
Benim mayýnlarým deðildi seni bu denli yok eden;
Buna en çok sen tanýktýn, amma beni aldatmaktan kendini alamadýn.
Kazandýn!

“canýmý acýtýyorsun býrak kolumu”
Bunu duydukça kýyamadým ve boðuldum sularýnda
’ hep derinden.
Gün oldu, harman oldu, kanadýkça kanadým...
Saran, sarmalayan, sarýlan biri yoktu.
Pekii ya benim caným?

Ehhhhhhhh !
Erkek adam aðlamaz ama ben aðladým.
Renklerini sevdim bu hayatýn.
Hepsini ama hepsini!

Þimdi bana sakýn ola; beni sevdiðini söyleme.
Hayatým sen beni sevmiyorsun.
Sen beni öldürüp intihar süsü veriyorsun!


___________

Emrah Saðlam
Sosyal Medyada Paylaşın: