bir heyecan, bir telaþ, boynunda mavi fularýn
bayramlarý doldururdun odama
bütün uzaklýklar anýnda kaybolurdu
kýþta bile açardý mor menekþe, kýrmýzý gül
geliþinle soluk alýrdý dünya
senin için giysi dikerdim kendime
pembe bir kýpýrtý yüreðimde
dudaðýmda pembe ruj, kirpiklerim daha uzun daha kara
daha mavi bakardý gözlerim
elâ gözlerinde güneþli
seninle apaydýnlýk, günlerim bayram
birlikte gülmenin mutu aynada
silinmezdi yýllarca içimizdeki mavi
renk deðiþtirse de hüzünler
o tatlý sýzý somurtmazdý
bayram gibi gelirdin bayram günleri
biterdi birden iç çekiþleri
bir masa hazýrlardýk birlikte
bütün misafirlerimiz sevgi
aþktý tepside parlayan þekerler
ben bu kýzý alacam derdin içinden
ben bu oðlana varacam
aþkla kývrýlýr uzun kirpikleri:
gömleðinde ay var
onunla kaçar kapkaranlýk geceler
nerde o bayramlar, ellerimizi uzattýðýmýz
gül/ler verdiðimiz, karþýlýklý umutlar
ayný yola adým attýðýmýz sokaklar
da þimdi baþka sevgililer
bilmezler ki adýmýz aþk
28. 10.2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.