Tren garýnýn sessizliðinde, trenin gidiþinde çýðlýðýný duyarýz Raylarýn gýcýrtýsýnda ezilir tren giderken umutlarýmýz Trenin içindeki kiþinin geri gelme ihtimalleri azalýr Dönen tekerleklerinin altýnda Ezildikçe umutlar Ýhtimaller yok olur
Diðer istasyona saklarýz sevinçlerimizi Kalbini valizine koyup giden kiþi için Bir sonraki istasyonda bekler umutlarýmýz Sevinçlerimiz yolculuk eder gidene kadar
Sonra bahisler oynanýr içimizdeki çocuðun sevinci üzerine Ve ihtimaller tren uzaklaþtýkça ihtimalsizliðe bürünür Trenin peþinden gitmek son ihtimalse Ýlk ihtimal aklýmýza gelmez hiç Kalmak son ihtimalle yer deðiþtirir
Bedenimiz ölürken giden trenin ardýndan Ruhumuz uzaklara gider uzun bir yolculuða Biz tekilleþirken Artýk hiç yaþlanmayýz Ve tek kiþilik üþürüz istasyonlarda Sarýlacak kimseyi uðurladýðýmýzdan beri Hatta uðurlamasak da giderler Kabul etmesek de gidiþleri Tek baþýmýza olduðumuza inanýrýz içimizden Sesli söyleyemeyiz ama yalnýzlýðý Sadece içimizden
Yalnýzlýk harfleri gibidir Sessiz harflerinin çokluðun azalýr Kaybolur çoðul zamanlar Yalnýzlýk tekilleþir Tek kiþilik olur
Giderken ardýna bakmadýysa Geri dönme ihtimali azalýr Ýhtimaller üzerine oynanan oyunlar çoðalýr Giderken söyleyemediðimiz her þeyi gözlerimizden okuyacaðýna inanýrýz Ve eðer bakarsa Geri gelme ihtimali gözlerimizin doluluðundan anlaþýlýr Belki sadece o yaþý görmek için geri gelecektir
Geri gelir zamaný gelince Ayný trenle olmasa da bir sonrakiyle Ama gittiði gibi deðildir artýk gelen
Bir rüzgar ararým giden trenin ardýndan Gözüme kaçan dumanlarý alsýn diye Trenin acýklý sesini kulaklarýmdan silsin diye Ve yüreðimde giderken býraktýðýn ateþi söndürsün diye Bir rüzgar ararým en çok trenin giderken savurduðu saçlarýma
Rüzgarý aramak bu yangýnla Ölmeyi dilemek gibi bir þeydir Rüzgar yangýnlarý çoðaltýrken Korlarý küllendirir Öldükten sonra yaþamayý dilemek gibi bir þeydir Bir rüzgara tutulmak gidenin ardýndan Beklemek giden trenin içindekini
***
Küllerim çoðalýrken Rüzgar savurur yüreðimin parçalarýný Yanarým gidiþin ardýndan yapayalnýz Tek baþýna çekilir tüm acýlar Tek kiþiliktir rüzgar
Bir deniz çoðaltsa da gidiþlerini Yanýmdaki varlýðýn azaltýr yokluðunu Her seferinde gitsen de sen: biliyorum Gittiðin kadar yanýmdasýn Gittiðin için
***
Gitmek gelmeye gebedir Her gece gündüze gebe olduðu kadar Gittin mi gelme ihtimalleri doðurur her gün Gidenin ardýndan Ama ya kalsan Kalsan Gelme ihtimali yoktur kalmanýn
Özlemek en çok gidene duyulur Ve en çok bekleyenin hakkýdýr özlemek
***
Ne olursa olsun Gitsen de, gelsen de Ruhum göklerde Eskimez Sen giderken çýktý ruhum bedenimden Bir daha bedenine gelmez Bu beden kayýpta Hiçbir kalp bulamaz
Biliyordun Son duraðý sendin geldiðim trenin Biliyorum Son istasyonda sen vardýn
Son ve tek duraðým
Yirmi Ýki Ekim Ýki Bin On Ýki 10 10 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.