Cezaevi Notları

Saat on dört sularý, günlerden salý
Ramazanýn yedinci günüydü. Güneþ tepeliðini yitirmeye baþlamýþtý
Gardiyan;
"Boþaltýn bahçeyi" dediðinde:
Ben bütün içimi boþaltmýþtým...

Hem bu gün kýzýmýn doðum günüydü. O bilmiyordu bile, benim içeride olduðumu. Söyleyemedim de. Zaten söylemeye vaktim de olmamýþtý. Sadece kýsa bir telefon görüþmesinden ve durumumu bildirmekten baþka. Onu bu mutlu gününde yalnýz baþýna býraktýðým için kötü hissediyorum kendimi

***

Caným yanýyor kadýn!
Açtýðýn yarayý temizleme derdindeyim hâlâ
Sargý tutmuyor her yara
Her bir yaraya her sargý kapatýlmýyor.
Yine karardý hava
Ýçim gibi simsiyah kesildi her yer
Yüreðim gibi aðrýlý bir gece baþlýyor yine

***

Hep uyumak derdindeyim
Uykuya dalýp bir daha hiç uyanmamak gibi
Sonsuz uzaklar görmek derdim
Daðlar yeþiller
Maviler
Yüzüme maviliklerin ýslaklýðý vursun istiyorum
Ýçinde rüyalarýn tozpembeliði olsun

***
Güneþ öðlen doðuyor tepeleme
Daha akþam olmadan saklambaç oynuyor bizimle
Dað yok burada, toprak yok
Alabildiðine yüksek duvarlar
Alabildiðine taþ
Gel de alýþ alýþabilirsen be arkadaþ

Cezaevi Notlarý
17 Aðustos 2010
Sosyal Medyada Paylaşın: