Soyadýmdýr benim yalnýzlýk! Çoðu zaman soyadýmla yaþarým Soyadýmý taþýrým. Nereye giderse gitsin adým Soyadým peþinden gelir
Soyadýmý Güneþ’ten aldým ben Güne bakan gecelerimin Kâbus geçirmez uykularýnda konuldu soyadým. Cam kýrýklarý gibidir bazen adým Dudaklara doldukça kanar diller Sol yaným lal kesilir býçaðýn ön yüzünden Suskunluklarým yaralanýr Suskunluklarým kanar
Bir dilaltý hapýdýr cümlelerim Kriz anýnda dilimin altýnda erirler Duyumu yitirmiþliðim vardýr benim Adýmla birlikte
Adým iltihaplý bir yaradýr Kabuk tutmayan Her seferinde bir yerlerde unutulan Geri kalmýþlýk hissidir Yoksa geç kalmýþlýk mý?
Soyadýmý Güneþ’ten aldým ben Bir eylül gecesi Gün siyah takým elbisesini giydiði vakit Ve yalnýzlýk balosunu Gözyaþýndan insanlarýn doldurduðu Zifiri bir gecede Giderken býraktýklarýnla Döndüðünde bulduklarýn arasýnda ki farka benzer Adým ve soyadým
Soyadýmý Güneþ’ten aldým ben Bir eylül gecesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
bymancar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.