Adı Umuttu..

Derinler de, çok derinlerde bir duygu sýkýþmýþtý.
Debelenirken çýkmak için, hep itilmiþti.
Pes etmemiþ, her harekette daha da düþmeye baþlamýþtý.
Bir zaman sonra orada yaþamayý kabullenmiþti.
Hayatýný burada geçireceðini düþündü.
Orada geçireceði süreyi planlamaya baþladý.
Hergün ayný þeyleri yapýyordu.
Kaldýðý yer daracýktý ve o çok talihsiz bir duyguydu, kadersizdi.
Bu kadar zorluða raðmen o karamsar deðildi.
Her þeyden mutlu olmaya çalýþýr, ne zaman bir ýþýk görse çocuk gibi sevinirdi.
Bastýrýldýkça, olduðu yere sýkýþtýkça daha da büyüdü.
Kendi içine sýðmadý ve patlamak üzereydi.
En savunmasýz durumda hamle yapýyordu.
Ama içine sýkýþtýðý kiþi dirayetliydi.
Yine de bir gün azmi sonuçlandý.
Parlayý verdi etrafý bir de baktý ki artýk dýþarýda.
Rahat, özgür ve istediðini yapabilen bir durumdaydý.
Çok geçmeden geldiði yere geri döndü.
Adý umuttu.
Ve umut kýsa süreli bir duyguydu.

Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın: