HAYAT TAKILDI
Gece karabasan gibi uzatýrken ellerini
Yýldýzsýz karanlýk gecelerde biçare yüreklere
Nefes kesilir soluksuz ve solgun gecelerde
Zebaniler kesmiþ yollarý geçit vermez gitmelere
Az da gitsen uzda gitsen kapanmýþ yollar ne çare
Genzi yakan deniz kokusu sararken havayý
Bir ben hasret birde deli gönül memleketine
Ölüm düþürecek belki de bir servi dibine
Yaðmur düþerken gülün yapraðýna
Zeytin kokmalý topraðýmda biten çiçekler bile
Rüzgar getirmeli ve deniz kokusu sarmalý her yanýmý
Güllerim açmalý göysümüzde yahut gül
Hayatý býrakýrken ardýndan bakanlara
Ýnsan ölürken bile gülümsemeli
Belkide gidelen yer buradan daha iyi
Oltanýn ucuna katýldý hayat çýrpýnmakta
Yaþlý balýkçýnýn ellerinden kaçtý kaçacak
Belki son zamanlarý yalnýz hayatýnýn
Ondan titremekte lekeli elleri
Sandalýn sotesine sakladýðý ucuz þarabý
Tepesine dikerken þiþeyi güneþ alýyor gözlerini
Boþ evde sadece bekleyen onun resmi
Belki tavana asýlý terk ederken söyledikleri
Toprak mý deniz mi olmalý ebedi evi
Her zaman deniz kokar elleri ve bedeni
Ölüm denizde mi gelmeli yaþlý yüreðine
Býrakma zamaný geldi artýk mavi derinliðe
Sandalýnda geride kalan tuttuðu balýklarý
Misinasý, oltasý ve ucuz þarabý
Evinde aðlayan geçmiþten kalan onun resmi
Belki giderken tavana asýlý hýçkýrýklarý
Dönülmez Akþamýn Ufkundayýz þarkýsý dönerken plakta
Sevdalarý býrakýp gitme zamaný mý gelmedi
Alt kattaki karý koca yine kapýþtý belli
Bilseler az sonra öleceðini yinede kavga ederlermiydi
Dýþarýda insanlar dalmýþlar bi aleme
Biraz sonra gideceðni bilseler baþka bi aleme
Durup bir an bakarlarmý perdeleri çekili pencerene
Ýçleri acýr mý, üzülürler mi bir garip öldü diye
Kimsesiz, garip bir yürek sustu diye
Dünyayý býraktý daha sonra geleceklere
Plak bitti þarkýcý sustu
Dönülmez akþamýn ufkunda vakit dolmuþtu
ERAY ÖZGÖR SARIKAYA
18 10 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERAY ÖZGÖR SARIKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.