TABİR

Þiir aðýný yýrttý
bir sesle konuþtu—
ekim

þafakta dokunurum yaðmurun ellerine
çünkü hecelenmiþ bir gecedeyim ben
çünkü helozonlar böler sustuðum her cümle
uzunca hece olurum rüzgarýn sildiði düþlerinde
uzunca yalnýzlýk mirasý

sesini açmalýyým hüznün



Unutmuþtum, adým gölgeme uzaktý
ve aþk
dedin
ki, söylenmemiþ bir sözcükteydi ünlem
ki, eski bir fotoðrafta mirastý yüzün
Bir þiire sen diye
Yazýlmazsam ölürdüm

..ve avuçlarýn
eceller biriktiren aþk derinliði
sýr... dize geçitleri kutsal çizgiler
orda tam orda yontularýn gülümsemesi
aynalarýn aynalara baktýðý cevher

Güz
ayaklarýmýza takýlan yol
daha ezgisel bir amog
daha çok rüzgar nuh kuþuna

de..
de ki, en güzel cümlem dokunmak olsun
gözlerine


dinle
bir gülüþün aðaca yansýmasý
masalým kirpiklerinde asýlý kuþ
kayýp bir orman belki ellerimiz
belki bir tabir çýkmazý
Susmak özgürlük belki
sözlerindeki mavinin kýskanýlan yazgýsý

size söylemediler mi
Ben þiirin kayýp þehrinde
çýplak harflerinle yazýlmýþ
yazmýþtýn kalemin küllenen nüvesine


bir nokta belki de

ak kâðýtlarda



.

CC_
Sosyal Medyada Paylaşın: