Sen tuvalimin en hüzünlü rengi
Ne çok benziyorsun gün batýmýna..
Vebali saklý tahayyülsün gözlerimde
Aðulu bir sancý
Ümmi duygularýma yar eylediðim...
Öylesi ah’ a adamýþým ki seni
Adanmýþlýðým avuçlarýmda bengisu...
Ben ki yüreðimin vadisinde bir münzevi
Dilsiz anýlarýmla yýkýk ve kýrýk
Yaslý bir aðýtýn burukluðunda büyüyor hüznüm
Acý/ma dökülüyor alýn yazým
Karanlýðý deliyor bu temaþa
Öylesine âyan!
Geceme sokulan yýldýzlar þahidim…
Þiirler yürür içimde sustuðu vakit denizlerin
Eflatun bakýþlý hâleler süzülür ufukta
Sessizliðin terennümünde yankýlanýr
O hiç dinmeyen ezgim
Deðil mi ki
Yalnýzlýðýn sinesinde büyür her fýrtýna…
Ayaza kesen eteklerinde uyut beni can!
Baharsýz düþlerimde buz kessin avuçlarým
Ki sen
Varlýðýna vefa ektiðim kýraç yalnýzlýðým
Vuslatýma düþen kor, dil-i suzaným…
Züleyha Özbay Bilgiç
2012
Kütahya