Konuşsun
Konuþsun
Susacaðým artýk, lal olsun dilim
Kanlý yaþlar döken gözüm konuþsun
Kýrýlsýn bu kalem, tutmasýn elim
Günden güne solan yüzüm konuþsun
Renkli yalanlarý duymak istemem
Bilerek nefsime uymak istemem
Seni el yerine koymak istemem
Kalbimdeki aðrým, sýzým konuþsun
Mazimi doldurdu, kýrýk hayaller
Neler çektiðimi bilemez eller
Alevlendi derdim, söndürmez göller
Ýçimi kavuran közüm konuþsun
Zaman hýzlý akmýþ, bak akþam olmuþ
Gençlik yýllarýma hep hüzün dolmuþ
Yapraklar dökülmüþ, çiçekler solmuþ
Kýþa dönen yazým, güzüm konuþsun
Bu dünya yalandýr, her þeyi yalan
Kula, kulun aþký, büyük imtihan
Var mýdýr sevip de çok mutlu olan?
Çöllerde savrulan tozum konuþsun
Kalsam da dünyada yalnýz ve yetim
Hak yola baþ koydum, budur niyetim
Canýmdýr, kanýmdýr iþte diyetim
Rabbe aþýk olan özüm konuþsun
Emine Yýlmaz Dereci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yılmaz Dereci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.