aþk yine
sarmýþ vicdansýz amacýný
göklerde dolaþýyor
ve bir renk
sürmüþ en güzel sadeliðini teninin üzerine
hiç acýmadan
gösteriþe
meydan okuyor
ortalýk ýssýz
kelepçeler sýrsýz
karayel kayýtsýz
kölelerin boynuna vuruyorlar acýyý
amansýz
çekiliyor
caddelerin ellerinden
kalabalýk
köþelerin
dilleri kalýyor
karanlýk
her gece
takvimlerden bir yaprak kopuyor
zamana adanan kurban gibi
hasret
güncelerine kazýyor
yaþana yaþana
ve kýrýla kýrýla
biten ömrünün son saniyelerini
her hecede
eksik kafiyeler
her dizede
yarým yamalak ölçüler yok oluyor
birer birer
susturulan toprak
ak mý pak
diyerek
en sesli gürültüsünü koparýyor
acýmasýz
lodoslara karþý
anason
bir son olsa gerek
deyipte
boðuluyorum
denize karþý
kaybediyorum masumiyetimi
bitiyor içeriði yavan cümleler...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.