Gözü var dertlerin bende, Gözü var. Kimse sevmez seni, Benim seni sevdiðim kadar. Eðer dertlerin zevki olsaydý, Olamazdý dünyada benden bahtiyar. Derdi bana veren allah neden, Dermaný sana vermiþ. Ýçimdeki sabýr kuyusuna akýttým, Tüm acýlarý kederleri. Dertler zindan, Bende mahkum oldum. Eritti tüketti, Dört duvarlar. Bendeki sorunlar baþýmdaki aklar gibi, Biri bitmeden diðeri baþlar. Hazan mevsimiyim, Gözümde akmaz oldu yaþlar. Ve dertler kýþ olup, Kalmýþ bende.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.