Umutlarýmý ve maziyi, Bir þiþeye hapsettim. Ve þiþe, Denizde yolcudur. Meçhule giden, Kitap sanki umutlar. Geleceðim ise, Kumsalda oynayan çocuklar. Ve zaman kum tanelerine, Sýnýrlý karanlýk. Kendimi hapsettim þiþede ben, Deryaya açýlmayý bekleyerek. Þiþe cam, Þiþe berrak ve saðlam. Ya ben ben degilim, Ya da kimse açmayacak þiþeyi. Ebedi süren yolculuðumla geleceðe, Sürüklenerek merhaba diyeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.