Öyle yapma Cano
Aðlama.
Ýhtiyar bir kederimiz var bizim
Gözlerimizdeki sebilde yundukça gencelen
Arsýz, yapýþkan ve bize annemizden daha sadýk bir keder.
Þimdi bir pervaza dirseðini dayamýþ
Senin olmayan ölümcül bir adamýn yüzüne bakar gibi
Korkuyla camdaki suretine bakýyorsun.
Þehrin bütün uzak yol arabalarý
Burnunun üzerinden geçiyor.
Alnýnýn tam ortasýnda
Lekeli bir sokak lambasý var,
Aðzýna basa basa evlerine gidiyor insanlar.
Sana, kendine bir pencere camýndan bakmamaný söylemiþtim
Arkasý görünen aynalar
En mesut suratlarý bile ezilgen eder Cano.
Senin için eteklerimde bir yýðýn Alp biriktirdim.
Kollarýný iki yana açýp
Özgürce aðlaman
Baðýrman
Ve sesinin yankýsýnda kendini bulman için.
Böyle karlar dökülecekti yüzüne
Resim dersinde çizdiðimiz gibi
Bir eðreltiyi anýmsatmayan ve
Altýgen olmayan
Doðal karlar.
Cano, öyle yapma
Titretme dudaklarýný
Çatýmýzýn çatýna dayanmýþ bir silah gibi
Soðuk bir tehditle bekliyor bizi
Hayatýn batak yakasýndan
Yani senden gelecek
Acý haber.
Bütün köþelerin tutulduðunu düþünüp
Çareyi yukarý çýkmakta bulacaksýn diye
Gökyüzüne bakmaktan vazgeçeli
Yýllar oldu.
Sen bilebilir misin
Kýrk yaþýnda bir çocuðun
Gelip geçen uçaklarýn gürültüsünde
Kulaðýný yere dayamasýnýn
Ne demek olduðunu?
Bodruma baca açmanýn
Ve o bacada leylekler beklemenin,
Karýn ve yaðmurun topraðý yararak yükselmesini hayal etmenin
Çýlgýnlýk olduðunu bile bile
Kendi kendine çift eþeyli bir yeryüzü uydurmanýn
Nasýl bir azap olduðunu…
Gökyüzü yok Cano
O gördüðümüz kýrýk bir katýr týrnaðýdýr.
Gökkuþaðý, teneffüslerde atladýðýmýz urgandý,
Altýnda kaldýk.
Bizi çiðnerken yara alan bir boþluða
Hayal baloncuklarý býrakma artýk.
Orda bizim için büyütülmüþ bir cehennem
Düþlerimiz için elestten beri yaðlanan urganlar
Yarýsý kýrýk çocuk suretleri var
Mutmain bir tavan arasý gibi
Ne bulduysak sakladýðýmýz gökyüzümüz
Artýk uçurtmalarýn uçtuðu
O tanýdýk boþluk deðil.
Yerde kal Cano!
Seninle yan yana
Ýki boþ mezarýn baþýnda
Analar çocuklarýndan kaçýncaya kadar,
El ele
Hiç kimse gibi gömülmeden haþrolmayý bekleyelim.
Bir maðarada aðlayarak þarký söyler gibi
Soðuk bir suyu göðsümüze döker gibi
Cennetle müjdelenmiþ ölü bir annenin yüzüne bakar gibi
Bariz bir keder ve mutlak bir sevinçle
Rabbin hepimizi bir çýrpýya dizeceði güne kadar
Yerde kal
Cano!
Bir de…Þairlere inanma!
Dumanlý bir kenar meyhaneye dönmüþ aklýnda
Hiç yaþamadýklarý acýlarýný anlatan
Saba makamýnda isyanlar örterler sinekli yaralarýna.
Kara kýþ ortasýnda
Aniden uyanýp sabaha karþý
Keçi kýlýndan bir yorgana sarýlýr gibi sarýlmak istersin
Ýçinden sana benzeyen cenazeler geçen dizelere
-Kara kýþ olmaz deme Cano.
Hiç deðilse þimdi inan
Beyaz diye bir rengin olmadýðýna.
Bunu bir kere daha söylemeyeceðim
Lütfen içinden tekrarla:
Beyaz, hiçbir renk olmayan boþluklara verilen addýr. -
Þiirler diyorum…
Topraðýn,
Asla iç açýlarýný hatýrlayamadýðýn
Bir dikdörtgen gibi kesiliþine
Ýç acýlarýný sayýklayarak bakarsýn.
Annemi görürsün belki
Kucaðýnda henüz doðurduðu bir mermer parçasýyla
Hayýrlý olsuna gelenleri
Bedbaht bir tebessümle selametlerken.
Ufukta bir nokta
Gittikçe geniþler ve tam önünden geçer.
Kaldýrýrsýn baþýný
Penceresi küflenmiþ viranene bakarsýn
Orda duruyordur hala süt diþin
Duvardaki eskimiþ yara kabuðunun altýnda.
Yataðýnýn üzerindeki yorgan
Az evvel sýyrýlýp altýndan kalkmýþsýn gibi
Sýcak ve pembe.
Kol düðmeleri kopuk önlüðünü
Avludaki çalý yýðýnýnýn üzerinde
Görünce umutla gülümsersin
Sonra…
Bir zamanlar neye benzediðini düþünüp
Salonda asýlý aynada
Týraþ sabunu lekelerinden baþka hiçbir þey göremeyince
Öldüm dersin.
O zaman bir tabiri olur belki
Rüzgarýn duvar dibine sürüklediði yapraklar gibi
Dikdörtgenin kenarýna yýðýlý duran
Kan ve et birikintilerinin.
Senin için düðümledikleri dillerinden dökülen
Acýlý dualara amin dersin.
Dersin Cano, biliyorum.
Þu an beþ dakika sonra pýhtýlaþacak bir damla kan gibi
Mutsuzca damarlarýndan geçiyorum.
Ýnan bana þairler
Tuvalini, yarým býraktýðý bir portreyle cezalandýran
Ressamlardan bile zalimdirler.
Ýnsana kendi kabrini gösterip
Ýçine giriþini izleyecek kadar.
Cano,
Þairlere inanma.
Yerde kal.
Öyle yapma.
Ne olur
Aðlama.