kollarýmýz sargýlar içinde
bir deri bir kemik umutla
herþeye raðmen yinede
hýzlandýrýyoruz adýmlarýmýzý
önem veriyoruz insana
bizden çekseler de ellerini
aslýnda hep üstümüzde elleri
yüreklerimizi çekip çýkaracaklar nerdeyse
üstüne üstüne yürüyoruz zalimin
çünkü yürüyenler azaldýkça
abasý geniþliyor
kapanýyor
insana giden bütün yollar
kalýyoruz ortada
çok çocuklu dünya kadar bir aile
adam gibi ýslanmalý
adam gibi yaðmalýydýk
yürümeliydik
pabuçlarýmýz delinene
karþýlýðý verilene kadar
ne sýkarlarsa sýksýnlar üstümüze
çöle saldýlar bizi
biz miydik imaný dini çölün
çölken bedevi bedenimiz
dilimiz lâl
çürütülmeye çalýþýlan topraklarda
her ülke baþka þeyler adarken kendisine
askerleri tutsak bir ülkede
insaný çýkardýk üstümüzden
vatanýmýz öl
vatanýmýz öl/dürün imleriyle
kaybetmiþken kendini bir kaç bedevi
uçsuz bucaksýz çöllerde
arkasýndan döndüðümüz çoban
kimimiz hâlâ tazý köpeði peþinde
serap görüyoruz sanýyor kimimiz
ýslanmaktan korkanlar
þemsiye altýna sýðýnanlar ve
koþanlar yaðmur altýnda
saðanaðýn dinmesini istemiyoruz bu güz
Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.