bir resmin içinde hapsolmuþ
o beyaz ýþýk, yýldýz parçacýðý
kendiliðinden uzanmaz kollarým
mancýnýkla çekilmez
balýklý gölde yüzenler deðil odun parçacýklarý
ateþimden düþenler
yok sayýlan adýmlarýmýn peþindeyim
arkamdan sürüklenen,çöp yýðýný deðiller
orda dilleri sürgün
týpký yabancý bir þarký gibi
onlarý söylemiyor þarkýlar
genizlerini yakmýyor
nasýl yapay duruyor hüznüm üstlerinde
bir þey býrakmalýyým suyun üstüne
nilüferler açmalý
beyaz bir bakýþ gibi
sevgi kayýðý iz býrakmalý gölde
takip etmeli içi yanak gölgeler
ertelenmez düþlerimi
kolay deðil dýþarý çýkmak resmin içinden
resim tutsak!
ay büyürken
bütün yüzlerin perdesini açmak
birbirini bulduðunda ellerimiz
kolay deðil
ceset torbalarý hazýrlanýp
konteynýr kentler kurulurken
kendi sýnýrlarýmýzý açmalýyýz
kara perdelerle kapatýlýrken resim
ýþýk sýzmasýn diye ara yerlerden
bir iþe yaramalý merceðin bir noktada buluþmasý
santim kaymadan orda birleþen gözler
kýrýlmadan aydýnlýk
on iki metreymiþ auramýz ulaþamayýz birbirimize
oluþturmuþsun manyetik alanýný
derken avukatlar alýnýyor savunmadan
aramýzdaki metreler uzadýkça uzuyor
insan daðlarý görmüyor dað olduðunu
ey aðaç altýnda umarsýz
yeri bile kazmayan sen
1.10. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.