Hiçbir anlamý yoktu bir zamanlar denizin, batan güneþin odamýn camýndan baktýðýmda bütün asaletiyle bana bakan incir aðacýmýn. Ta ki hayatýma girdiðin günü yaþayana dek… Ömrümde bir daha yaþayamayacaðým o günü her hatýrlayýþýmda yüzümde aptalca bir gülümseme ve sol gözümde bir tek damlayla irkiliyorum. Var mý ya böyle þeyler derdim hep. Sevmek sevilmek. Her þeyde onu görmek onu bulmak aynaya baktýðýnda seninle deðil onunla buluþmak. Su içerken kitap okurken denizi seyre dalarken güneþin batýþýný izlerken uyurken bile onu düþünmek anlatýlmaz sadece yaþanýr bir duyguymuþ yaþayýnca gördüm ve anladým. Kimler ne kitaplar yazdý neler söyledi. Kitaplar sadece yazýldýðýyla kaldý söylenenler söylendiðiyle ve insanlar hep bildiðini yaþadý ve hala yaþýyor. Ben þimdi okyanusumun gözlerine baktýðýmda her þeyi unutuyor sadece onu sadece beni düþünüyorum. Düþüyorum gözlerine ve düþlüyorum geleceðimi. Seni özlemek bile güzel sevgili biliyor musun? Seni hissetmeden hissetmek bile güzel. . . Þimdi hazin yalnýzlýðýmý yaþarken karanlýk odamda sensizliðin dibine vurmuþçasýna gurbetin kokusunu içime çekmekteyim sevgili. Yâre uzaktan hasret çekmek sevgiyi kamçýlar der þair. Özlüyor özledikçe seviyorum. Benim bitmeyecek ömrüm. Ýyi ki varsýn. 20.07.2012 BÜÞRA BAÐCI Gönen/BALIKESÝR Sosyal Medyada Paylaşın:
büşra25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.