Bir nisan yaðmurundan kalma hikayemsin artýk. Ve her yaðmur damlasý pencereme vurduðunda; Anýmsadýðým tek gerceksýn. Kalbime iþliyor damlalarýn sesý. Seni durakta bekleyiþim, Yaðmurun yaðýþý; geliþin Ve hafif bir tebessumle ilk ‘merhaba’ný’ deyiþin.. Ýlk kez kendýmý huzurlu hissediþim , Ve iþte doðru adrestesin deyiþim kendime… Þimdi geriye sadece o günleri hatýrlatacak yaðmur sesi kaldý. Her yaðmur yaðdýðýnda,o günü anýmsar oldum. Ve her geçiþimde o duraktan,o aný yaþar oldum. Sen kimbilir kimlerle eðlencedeyken Ben bu aþkýn kýrýntýlarýna yürümeyi öðrendým. Tabanlarým kan revan,kalbim paramparca..
Hangi tenlere sürüyorsun kokunu,henüz ben bilmezken Þimdi kimlerle yaðmurun altýnda yürüyorsun, Ben her yaðmurlu günde yas tutarken… 01.05.2011 Büþra BAÐCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
büşra25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.