durmadan dönüyor çarklar
sineleri ufalaya ufalaya
umut býrakmýyor çýðlýklar yarýnlara
bu yüzden doðmamýþ bütün çocuklar
ve bütün ceninler alýngandýr dünyaya
gülemem efendim
ben yine enkaz kazýyorum
düþtü yine aklýma özlem kokan anýlar
oysa çoktan býrakýp gittiler
baþýmda kavak yelleri esen o çýlgýn yýllar
taþkýran çiçeklerine benzerdim
avuçlarýmda masmavi dünya
gamzelerimde kýrýlmamýþ gülüþler saklardým
ahu bakýþlarýmda aþk çalardý üveyikler
böyle korkular üþütmezdi içimi
damarlarýmda türkuaz türküler büyürdü
gýrtlaðýmda titrerdi aldýðým her nefes
düþlerim bulutlara saplýydý doruklarda
ardýç kirpiklerimde serçe telaþý
geceyi süpürürdü þafaðýn saçlarýnda
þimdi yaþýn kaç diye sorma efendim
yüzümün tuvalinden gördüðün yaþtayým ben
sevinçlerin mekik dokuduðu düþlerimde
dörtnala koþan heyecanlarým çoktan bitti
sarý mevsimlerde hüzün topluyor
sarnýç arsýzý ellerim
bir de benden gülmemi istiyorsun
bütün çocuklar ölüyorken
bir de sevmemi paralanmýþ halimle
sevmesine severim efendim
ki zaten hep sevdim
lakin her gün ölüyor çocuklar
bütün çocuklar ölüyor her gün
acýya kesiyor payýmýza düþen ne varsa
þimdi ben sevmiþim, sevilmiþim ne fayda
memleket ö l ü m kokuyorsa
gel toplayalým sevdamýzý efendim
kederimiz zaten bizimle
gidelim sevdalarýn öðütüldüðü bu diyardan
bak her yanýmýz kan gölünden derya
yere b a t s ý n böyle dünya
baþýmýzý çýkarýp nefes almayalým hiç
battýðýmýz þu hüzün denizinde
gel biz ölelim efendim
ölelim biz
ölelim koyun koyuna!
29/09/2012/N_Erol