iki lâflardýk hani gelmedin
eski türkülere gitti aklým
hani arabesk de olsa dinlerdim
yanýmdayken huzurun
kocaman bir gülümseme ýþýtýrdý içimi
ilktin sondan önce
bir karpuz getirirdin samanlýktan
samanýn para etmediði günlerde
kýzarýrdý ellerimde yüzün
her dönüp arkana baktýðýnda
daha mutlu yürünürdü yollar
içim karardý,dýþým siyah baðladý
çocuk deðilsin ki
elinden tutup býrakmayayým
girilmez yazýyor bütün kapýlarda
kilidi anahtarý sen duygularýmýn
sen gülümsersen sanki ülkem gülümser
mutlanýrým
yani balýk olsan yakalarým
denizine oltamý atýp,tutulmazsýn
kaygan dünya gibi kaygan gidiþin
dökülür dilsizliðinden insanlar
susar aþk da senin susman gibi
bir ölü topraðý üstlerde
silkelerim
gelmedin eylül bitti bitecek
bir karýnca gibi hazýrladým kýþlýklarý
sadece ev koktu evim
kuru yapraklar uçuþtu balkonuna
bir tanýdýk kedi takýldý peþime
geldi kapýma kadar
ayaða kalkacak durumun yok belki
biri tutup kaldýracak elinden
ülkem misin?
28. 9. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.