.
nihayet insandýk, acýklý filmlerde bile aðlardýk
ayný yerde her sabah güller gördük, toza bulanýk,
kimini yerden aldýk, kuruttuk, kimiyle fallar baktýk
“yenge bu sana” dedim, “nerde” dedi, hayýflandýk..
her gün sanki güle koþtuk, her gün orda gül bulduk
derken güle sarýlý mesajlarý, mektuplarý okur olduk
“seninle tanýþmak istiyorum” meraktan ölüyorduk
kimdi bu þanslý sevilen, ne hülyalar kuruyorduk
yoktu ki þöyle anasýna satayým, güllü mektuplar yazan
nasibimiz olmadý serseri sevgiliden, filmlerdeki aþktan
bu nasýl kaderdi, mahrumduk seksapelden, boydan –postan
haþa ama, kaderine böyle zamanlarda isyan ediyor insan
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.