AYAKLANIN

/kan damlarken kalemden
donuyor parmaklarým
dar hacme sýðmayan sözcükler düþüyor dilimden
tonlarla kaðýt getirin bana
durmadan/ durmadan yazmalýyým/




kan kusarken toprak
açýk kalmýþ gözlerin
kýnalý gelinlerin
dünyadan bîhaber bebelerin
diyetini kim ödeyecek ?



secdeye varamayan alýnlar ayakta
yerçekimi kâr etmiyor ayaklara


bir çýðlýk bin çýðlýðý doðuruyor içinden
bozkýrda bitmeyen anýz kokusu
aðýr/ acý bir misafir yerleþiyor yüreðe
þükürle söylenmeyecek artýk hiçbir söz
her düzlük uçurum bundan böyle


kuzusunu kurda kaptýran analar
bekçiliðe duruyor kara renge
bitmeyecek artýk dünyalarýndaki çile


suyla sönmez bu yangýnýn acýsý
aynýdýr sabahýn akþamýn da dili
eskimeyen zamanda
ev ziyaretleri mezar
ve saatleri sayar ölüm duasýndaki kalpler
bilirler ki sükûn sabâda/dýr…



hazýmsýzlýðýný atamazken kalemim
nereye sürsem ruhumu naçar kalýyor
deðiþmiyor sabýr ve inancýn gücü
nerde eski irem bahçelerinin kokusu
neden boþ bu gökyüzü
nereye gitmiþ bu yýldýzlar
çek çek kalmadý takat
karanlýk kuytudan çýkaramýyorum bedenimi



yeter artýk yeter /ayaklanýn kalemler !
Tanrým bu nasýl bir imtihandýr böyle?


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: