Ocaklara Köz Düþtü
En sondan bir evvelki meþ’um Haçlý seferi;
Kurtuluþ savaþýnda ettiðimiz o cenkti...
Aþk ile "Allah Allah" diyen her Türk neferi,
Bedrin aslanlarýna yemin ederim denkti!
Son seferde Haçlýlar öyle bir ant içtiler;
Bu kez savaþçýlarý kendimizden seçtiler!
Kaný bozuk hainler pimi çekip kaçtýlar!
Aðlayanlar hep kardeþ, gülenlerse Frenkti...
Ýçimizden çýktý bu on binlerce Brütüs...
Sýrtýmýzdan vurulduk, hep kardeþ kardeþe küs!
Bir de geçip karþýdan gülüyorlar ya; pis, pis!
Hiç biri Türk’ e deðil, kefereye mihenk ti...
El mi uzatýlmadý? ... Uzattýk baþýmýzý!
Çektik tüm ceremeyi, verdik de aþýmýzý!
Kan siler bundan böyle kanlý göz yaþýmýzý!
O, "özgürlük, mözgürlük" dillerde pelesenkti...
Maksatlarý bu baðdan üzüm yemek deðildi!
Ocaklara köz düþtü, kaþlar yere eðildi...
Yürekler paramparça, tüm hayaller daðýldý!
Oysa bütün arzumuz geçmiþteki ahenkti...
Antalya-2012/09
TDK:
pelesenk: gereksiz tekrarlanan söz...
meþ’um: uðursuz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.