Sevda Öyle Zormuþ ki
Seni ilk gördüðümde feleðim þaþtý benim!
Sevdâ nedir bilmezdim, bir bakýþla öðrettin...
Gözyaþlarým içime sýðmadý taþtý benim!
Sîneme bir köz atýp, kalp yakýþla öðrettin...
Ne akýl koydun baþta, ne uyku, ne de tünek!
Betim benzim bozuldu bedenim benek benek!
Ne acýlar çektim ben beklerken düðün dernek!
Dünya kaç bucak bir dudak büküþle öðrettin...
Sevdâ öyle zormuþ ki, hiç doðrulmuyor belim!
Dut yemiþ bülbül gibi kurudu aðzým, dilim...
Sen ilk önce bunlarý deseydin ya güzelim!
Aþkýn manasýný bir iç çekiþle öðrettin...
Bir görünüp kayboldun, divâneye döndürdün!
Iþýða meftûn olan pervâneye döndürdün!
Yaktýn gönül baðýmý virâneye döndürdün!
Camlarda beklemeyi diz çöküþle öðrettin...
Sevdâyý iyi kötü en sonunda tattým ben...
Bir saðlam kalbim vardý hurda edip attým ben!
Evvelinde dâhiydim, sonunda týrlattým ben!
Yarý yolda koymayý ilk yokuþla öðrettin...
Âþýklarýn hep hasret çekmeleri þart mýdýr?
Aþkýn sopasý böyle inadýna sert midir?
Bu aþk denilen illet çözümsüz bir dert midir?
Hepsinin cevabýný bir yýkýþla öðrettin...
Antalya-2012/08
SÖZLÜK:
Týrlatmak: aklýný yitirmek, çýldýrmak, delirmek...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.