Yuvarlak dünyadaki dik duruşum !
Yalnýzlýða özlemim; sen olduðunu sandýðým, þizofrenik gecelerin çokluðundandýr.
Düþ odalarýnýn soðukluðunda tecrübe ettiðim intiharlarýn sonu, beni sevda döngüsüne çekiþinin eþiðinde saklýymýþ meðer...
Adýna nakþedilen dik duruþ benim olacaksa eðer; yerlerde yatmam, artýk yeter!
Gözlerimde seni gören ay, yýldýzlarýný yolladý avuçlarýma.
Sözlerimde seni bulan Hayy, uykusuz sýfatýný lütfetti alýn yazýma.
Güneþi kýskandýrdý gülüþüme kattýðýn parýltý,
Ve kalemime can verdi gözlerinden saçtýðýn karþý konulmaz mâna.
Önceleri, gözlerimi uykudan çekip, aþka yummuþtum.
Þimdi, sen hangi hedefsen ona yönelir aþk okum.
Þimdi, sen hangi yaysan ona dokunur titrek ellerim.
Silah sensen þimdi, milyonlarca gönlün içinden yalnýzca kendi kalbimi hedef bilirim...
Konmak bilmez benim sevda güvercinim asýrlardýr.
Þiirlere yaraþýr bir aþk taþýyorsa þimdi ayaklarýnda, kanatlarý artýk ona fazladýr.
Seni, seninle yaþatacaksa eðer o aþk mektubu bana;
Gözümü bile kýrpmam; özgürlüðüne kastedeceðim an yakýndýr.
Nefrete alýþmýþlýðýmdandýr, aþkýný öfkeyle dillendirmem.
Köle olsun tüm efsanem sana, köle olsun ne kadar duygu varsa beni yöneten.
Tek seferim sensin, beni hayallerde yaþanan aþklardan alýp gerçeðe götüren.
Korkma! Alýþkýným yalnýzlýða ve nefrete, geri gelemezler, en güçlü benim, yanýmda sen varken...
Renklerin içinde kirlenen siyah ruhumun, en bilge ressamý sensin.
Her güzel þeyde saklý olup, hiç bir yerde göremediðimsin.
Zihnimin karanlýk duvarlarýný yýkan, sonunu bildiðim tek deprem;
Gözlerimin ela tonlarýna çarpan, kusursuz doðanýn dahi imrendiðisin.
Bazen yazýp da inanamadýðým sözlerim;
Bazen yazýp da layýk göremediðim þiirlerimsin.
Buruþturduðum kaðýtlarda da sen gizlisin;
Tutuþturduðum sigaralarda da sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.