Ben boğulmaktan korkarım

Boþaltýyorum tüm baþ aðrýmý defterime...
Biliyorsun, yoksa rahat edemiyorum. Baþka türlü dindiremiyorum gönlümde açtýðýn yaralarýn sancýsýný...

Kim merhem olmak istediyse yaralarýma acým dinsin diye; aldý götürdü bu gönülden akan kanlar onlarý bir sel misali...
Ve sarsýldýlar kalbimin zamansýz depremlerinde.
Kaçýþtýlar ellerimin uzanamayacaðý ýssýz, karanlýk köþelere...

Bak sevgilim ! Yalnýzým; beni görmek istediðin gibi.
Belki incinirsin ama; sanma ki aðlýyorum, sanma ki boðuluyorum yalnýzlýðýn sakin sularýnda !
Üzül sevgilim ! Bak, gülüyorum; özgürce kulaç atýyorum bu denizde...
Küçümsemeyeceðim bana kattýklarýný...
Sayende öðrendim yüzmeyi, senin sayende þimdi tüm dalgalara meydan okumalarým !
Sen layýk görmemiþtin ya beni, almamýþtýn ya kollarýna; þimdi de ben yakýþtýramýyorum seni bu ýssýz denizime...

Çok denediler sevgilim; denizimi kirletemediler !
Kim adým attýysa bu soðuk sulara; cesareti paramparça oldu savunmasýz bir cam gibi...
Kim koþtuysa sulara içindeki büyük coþku ile; kesildi bilekleri acýmasý olmayan keskin camlarla...
Elbette girenlerde oldu. Yanýma yaklaþamadan dalgalarla kýrýlanlar ve kendi ellerimle boðduklarým !

Bak ! Yalnýzým iþte...
Senin býraktýðýn yalnýzlýk !

Söyle !
Yeter mi sevgilim ?
Yeterince çektim mi ben üzerime düþen acýlarý ?
Olgunlaþtý mý ruhum?
Söyle ulan söyle !
Yakýþýr mýyým þimdi koluna ?

Dur...

Ben söylerim...

Bence çok yakýþýrýz...

Sen öldürmüþtün ya içimdeki çocuðu acýmadan, bak, benim de elerim kanlý þimdi !
Aynýyýz artýk; ikimiz de canlara kýydýk...
Hadi gel denizime; bize bu katil deniz yakýþýr...

Ama dikaktli ol sevgilim; ayaðýný kaydýrmasýn bu soðuk denizin yosun tutmuþ taþlarý !
Canýný acýtmasýn alýþýk olmadýðýn nefret soðuklarý !


Ve boðulma sakýn...
Her ne kadar alýþtýrdýysan da beni bu denize, hatýrlýyorsundur;

’’ Ben boðulmaktan korkarým... ’’

Sosyal Medyada Paylaşın: